کلاس اخلاق در قاب خلاصه، نویسنده: قرآن آموز سمیه خادمی از شعبه جمال آباد، موضوع: لباس نمازگزار و اسرار باطنی آن

بسم الله الرحمن الرحیم
فصل سوم:لباس نماز گزار. یکی از واجبات نماز سَتْرِ عورت است.عورت در اصطلاح فقهی مثلاً برای خانم ها فقط وفقط قرص صورت ودست ها تا مچ جزءِ عورت حساب نمی شود ومی شود در نماز بیرون باشد.تمام بدن زن در نماز عورت حساب می شود.اینکه میگوییم سَتْرِ عورت در نماز واجب است،محدوده اش در آقایان وخانم ها فرق می کند.این مسئله فقهی است.ولی آقایان از محدوده ی زانوها تا ناف را میگویند که اینقدر پوشیده بشود،کافی است ونماز صحیح است،اما هر چه با وقارتر و پوشیده تر بهتر.یک بیانی از ابو حامد آورده که می فرماید:ابو حامد نظرش این است که معنی سَتْرِ عورت،پوشاندن بدن در نماز،اینکه زشتی های بدنت را از چشمان مردم بپوشانی،زیرا ظاهر بدنت در معرض دید مردم هست،وبالاخره عیوبی ممکن است در بدن وجود داشته باشد که این لباس باعث پوشیده شدن آن عیوب می شود،فلسفه اش این است.و یک سؤال مطرح می کند،وقتی که ما در نماز عیوب بدنمان را و ظاهرمان را می پوشانیم،زشتی های درونی و رسوایی های باطنی مان را می خواهیم چکار کنیم؟این فرق دارد،زشتی های ظاهری را همه می بینند،اما زشتی های باطن را فقط پروردگار عالم آگاه است.این زشتی ها را می گوید در هنگام نماز به خاطر بیاور و خودت را در پوشاندن آن مؤاخذه کن،سخت گیری کن وبدان که هیچ ساتری،هیچ پوششی نمی تواند عیوب باطنی ات را از چشم خداوند دور کند.عیوب ظاهری درمانش این است که لباس بر روی آن می پوشیم وکسی نمی بیند،اما درمان عیوب باطنی،فقط یک چیز است،پشیمانی،توبه،حیا،ترس از پروردگار عالم،تقوا می تواند عیوب درونی مان را از پروردگار عالم بپوشاند.فایده ی اینکه مرتب تکرار می کنیم،وقتی داری لباس می پوشی برای نماز یادت بیاید که همان گونه که زشتی های ظاهری را می پوشانیم،زشتی های باطنی را هم باید بپوشانیم،فایده اش اینجاست،در نظر آوردن این زشتی های باطنی لشکریان خوف وحیا را از نهانگاهها خارج می کند ونفس سرکشت را ذلیل می کند.در کتاب مصباح الشریعه روایتی از امام صادق نقل می کند که زیبنده ترین لباس برای مؤمن چه لباسی است که استناد می کند به آیه قرآن،بهترین لباس از دیدگاه آیات قرآن طبق آیه 26سوره ی اعراف،لباس تقوا است.می فرماید:لباس ظاهری نعمتی است از خدا که به واسطه آن عورت ها وعیوب پوشیده می شود و این احترامی است که خدا،به بنده اش گذاشته و به هیچ کدام از مخلوقات خدا این احترام را نگذاشته.بهترین لباس برای انسان لباسی است که نه تنها او را از یاد خدا غافل نکند بلکه یادش را در او زنده کند.لباس شهرت انسان را وادار به ریا و فخر فروشی وتکبر می کند.سید شبّر می فرماید:ریا،فخر فروشی وتکبر آفت دین اند.ساتر ظاهر،لباس است،ساتر باطن،صدق است،صدق خیلی مفهوم گسترده ای دارد و می تواند ما را به سر منزل مقصود که همان بندگی وعبادت پرور دگار عالم و رسیدن به قرب اوست برساند.سید شبّر می فرماید:همانطور که ظاهرت را با لباسهای معمولی می پوشانی،باطنت را با لباس صدق ملبس کن،و می فرماید:لازم است که ظاهرت پوشیده در لباس طاعت و باطنت مستور در پوشش خوف باشد.واز فضل خدا عبرت بگیر که چگونه شرایطی فراهم کرده که بتوانی عورت ظاهریت را بپوشانی و باب توبه اش را گشوده تا عورت باطنی،چون گناهان وسوءِ اخلاقت را به واسطه اش بپوشانی.و یک نکته ی اخلاقی را تذکر می دهد،می فرماید:کسی را رسوا نکن،چون خداوند گناه بزرگتری را بر تو پوشانده،مشغول اصلاح عیوب خود باش و از آنچه بر تو مهم نیست چشم بپوش و بترس از اینکه عمرت را با عمل دیگران فنا کنی،ودیگری با سرمایه تو تجارت کند و تو خودت را هلاک کرده باشی،چون فراموش کردن گناهان بزرگترین عقوبت است.هیچ وقت سعی نکن عیب دیگران را ظاهر کنی،چون در روایت میگوید،خدا قسم می خورد،کسی دنبال عیوب دیگران نیست،مگر اینکه خودش با همان عیب در دنیا آبرویش برود و در حالت مفتضحانه از دنیا برود.می فرماید تا زمانی که بنده ای مشغول عبادت خدا وشناخت عیوب ونقایص خودش باشد وآنچه را که به دینش لطمه می زند ترک کند از آفات در امان است و در دریای رحمت الهی غوطه ور است.گوهر هایی از غوطه ور شدن در دریای رحمت الهی نصیبمان می شود و این گوهر بی بدیل گوهر حکمت است،جای حکمت در قلب است و از قلب بر زبان جاری می شود و عمر انسان چقدر با برکت می شود.و اما در نقطه ی مقابل آن می فرماید:تا زمانی که گناهان خودمان را فراموش کنیم و به عیوبمان جاهل باشیم و بر نیرو وقوه ی خودمان تکیه کنیم هیچ وقت رستگار نمی شویم.